Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tüstülü — sif. 1. Tüstü verən, tüstüsü çıxan. Tüstülü ocaq. 2. Tüstü basmış, tüstü dolmuş, tüstü qaplamış, tüstü ilə dolu. Yenə də küy qopdu tüstülü zalda; Yenə şüşələrdən daşdı şərablar. N. Xəzri. 3. İçərisindən tüstü çıxan. Yenicə puçurlamış ağacların,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ala-çiy — sif. Yarımçıq bişmiş, yarıçiy (ət və s.). Ala çiy z. bişən əti adamlar tüstülü tüstülü, alovlu alovlu qapış qupuş elədilər. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dumanlı — sif. 1. Dumanla örtülü, duman bürümüş. Dumanlı hava. Dumanlı göy. – Payızın dumanlı bir günü idi. A. Ş.. Mən bir aşiqəm ki, bu çaldığım saz; Dumanlı dağlara səs salacaqdır. Ə. C.. Səsləyir yurdumun şeri, zinəti; Zirvəsi dumanlı o dağlar məni. M.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qapış-qupuş — is. dan. Hərə bir yandan tez, tələsik götürmə, qapışdırma, bir birinin əlindən qapıb alma, dartışdırma. Qapışqupuş etmək – qapışdırmaq. Alaçiy bişən əti adamlar tüstülü tüstülü, alovlu alovlu qapışqupuş elədi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dödə — (Ordubad) yaxşı yanmamış, tüstülü (kömür). – Bu kömür tamam dödədi … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
pürdud — f. çox tüstülü, bərk tüstüləyən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
kösöv — is. 1. Bir hissəsi yanıb qaralmış, yaxud yanıb sönməkdə olan odun parçası. Kösövləri bir birinin üstünə yığmaq. Kösövü alışdırmaq. – Keçmiş kösövü zor ilə yerə vuranda qığılcım saçılan kimi <dərvişin> gözləri məşəlləndi. A. D.. Kişinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
külxanaçı — bax külxançı. Yaşıllaşmaqda olan düzlükdən ara sıra ötən qatarlar tüstülü kösöv gəzdirən külxanaçılara bənzəyirdi. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
